ویژه نامه استاد علی حسین عزیزی بروجردی ( قسمت اول )

ویژه نامه استاد علی حسین عزیزی بروجردی

( قسمت اول )

یادداشت سید احمد خوشبین استاد زبان و ادبیات فارسی:

مختصر شرح حالی از

استاد علی حسین عزیزی بروجردی

شب چله و نخستین روز از زمستان سال 1336 خورشیدی، خانواده مرحوم حشمت اله عزیزی صاحب فرزند پسری شدند، که با واسطه جو مذهبی حاکم بر خانواده و علاقه وافری که به خاندان و اهل بیت عصمت و طهارت داشتند، نامش را ( علی حسین) گذاشتند.این طفل که در یکی از خانه های کوچه و محله ( حمام خشتی) چشم به دنیا گشود، به واسطه آنکه در خانواده ای متوسط و در یکی از محلات مستضعف نشین بروجرد" به عرصه حیات قدم گذاشته بود

بعد ها و در هر حال پیوسته، فکر و ذکرش در همه وقت به یاد و وضع طبقات فرو دست جامعه بود و هست.پس از گذراندن دوران کودکی در خیابان و محله جعفری، گذر حاج ظهرابی، خیابان 12 متری( خیام) و .... به دبستان جمال در خیابان سوزنی( سعدی) قدم گذاشت. آنگاه دوران دبیرستان را در رشته انسانی( ادبی) به دبیرستان محمد رضا شاه رفته ، موفق به گرفتن دیپلم ادبی گردید.

وی در نوجوانی در رابطه با وضعیت اقتصادی خانواده اجبارا چندی را در کارگاه های خشت مالی، آجر فشاری های بروجرد به کار پرداخت. علی حسین  پس از گذراندن دوران سربازی و به سال 1359 به استخدام آموزش و پرورش در آمد و دوران خدمات خویش را در روستا و شهر پی گرفت و در دایره حسابداری و امور مالی اداره و نیز مقاطع راهنمائی و ابتدائی به انجام امور وظایف محوله پرداخت.

و همزمان با کار، موفق به گذراندن دوران تخصیل در دانشگاه آزاد واحد بروجرد و اخذ مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گردید. با آغاز هجوم دشمن بعثی به خاک میهن عزیز ایران، بنا به وظیفه انسانی – مذهبی به جبهه ها شتافت و چند ماهی را در جبهه ها گذراند. در دبیرستان به واسطه علاقه و ذوق شعری که در خود احساس می کرد، با تشویق بجا و به موقع یکی از ادیبان و دبیران دبیرستان، شادروان مرحوم منوچهر محمدی دره گرگی، به کار شعر و شاعری بطور جدی، اهتمام ورزید. که تا امروز این موضوع ادامه دارد.

ایشان همزمان در چندین انجمن و محفل ادبی از جمله:‌انجمن ادبی اوستا- کانون بازنشستگان آموزش و پرورش بروجرد و اشترینان- انجمن ادبی سخنواران و کانون کتابداران شهرستان بروجردو .... بطور جدی همکاری و وظیفه اداره و نقد و بررسی آثار ارائه شده را به کمک دیگر استادان حاضر در جلسه، پیگیری می نماید. همچنین در نشریات محلی همچون هفته نامه فرهنگ بروجرد، قسمت و ستون:( فرهنگی، هنری، ادبی) را مدیریت می کنند. و به مناسبت با دیگر نشریات کشوری هم، همکاری صمیمانه از خود نشان می دهند. تاکنون نامبرده موفق شده اند

چندین جلد کتاب: شعر، مقاله و تالیف را به جامعه ادبی، فرهنگی، مذهبی ارائه دهند از جمله:‌ 1 ‌- ( زیر سایه تنهائی) گزیده شعرهای 1365-1380 ،انتشارات حروفیه به سال 1382، در بردارنده 29 قطعه شعر کلاسیک به همراه 5 قطعه شعر آزاد – 2 ( محراب عشق) برگزیده اشعار و مقالات جشنواره شعر و مقاله" نماز،مسجد، کتاب" به اهتمام علی حسین عزیزی انتشارات حروفیه به سال 1388 و همراه 8 تصویر رنگی آخر کتاب. 3 – (تبسم در خون) شامل زندگی نامه یکصد نفر از شهدای شهرستان بروجرد که در جنگ تحمیلی با تقدیم جان و خون شان به پیشگاه ملت و آئین و کشورشان که در طبق اخلاص نهادند، همراه مختصر شرح حال هر یک و قطعه شعری که شاعر که به یاد و بخاطر آنها سروده است، انتشارات اردیبهشت جانان خرم آباد زمستان سال 1390 – مدتی است همین بخش های کتاب (تبسم در خون) به شکل پاورقی در صفحه 3 هفته نامه فرهنگ بروجرد در حال نگارش و چاپ است. 4 – ( بیداری اسلامی)‌مجموعه مقالات همایش بیداری اسلامی به اهتمام علی حسین عزیزی، نشر پرستوی سفید تابستان 1391 - کتاب با تصویر و بیانات مقام رهبری در نخستین اجلاس بیداری اسلامی زینت یافته است و در بردارنده بخش هائی از خطبه های نماز جمعه حضرت آیت اله حاج شیخ حسن ترابی امام جمعه بروجرد در همین رابطه به همراه پیشگفتار مختصر گرد آورنده و 8 مقاله و 12 قطعه شعر،‌که مقاله صفحه 48 توسط صبیه استاد عزیزی خانم زینب عزیزی، دکترای زبان انگلیسی و مدرس دانشگاه آزاد نگاشته شده است، می باشد. 5 – ( انوار معرفت) زندگی نامه و 11 گفتار از فاضل ارجمند و خطبی توانا، زنده یاد حجت الاسلام محمد حسین ( لشنی) حسین دوست" 1/6/1342 – 26/5/1382 " به همراه 14 عکس سیاه و سفید و مقدمه گرد آوری کننده – انتشارات حروفیه زمستان 1391.

علی حسین عزیزی در کنار تالیف و قلم زنی و شعر و شاعری، با آنکه سال 1387 به افتخار بازنشستگی نائل آمده است، در سال 1359 به همراه تنی چند از همفکران و دوستان در گذشته و در قید حیات، اقدام به تشکیل( هیات 14 معصوم) نمود. که در سال 1363 بطور عملی تاکنون یکشنبه شب ها ( شب دوشنبه) به شکل گردشی، جلسات قرائت قرآن مجید، دعای توسل و ذکر مصیبت حضرت خامس آل عبا(ع)، بطور جدی دائر و برقرار است. نیز به شکل غیر مستقیم در دیگر فعالیت های اجتماعی- فرهنگی- مذهبی همچون ستاد برگزاری نماز جمعه، روضه و شرکت در هیات های مذهبی در حال فعالیت به سر می برد.

خوشبختانه خانواده ارجمند ایشان خاصه خانم مقدسی، همسر بزرگوارشان همیشه همچون دست راست و کمک کننده در این حرکت های اجتماعی همراه و همگام با وی، یاری رسان شان بوده و هستند.علی حسین عزیز در زمینه شعر و شاعری، شاعری ارزشی و آئینی بیشتر به حساب باید آورد. که در عین حال که، در قالب کلاسیک شعر می سراید،‌نیز در زمینه آزاد و سپید هم دست به طبع آزمائی زده است. نمونه ای از سروده های استاد عزیزی را مرور می کنیم:

                                          اگر چه خانه ام ابری است      

  من از پرواز سرشارم اگر چه خانه ام ابری است     واز دیوار بیـــــــــــزارم اگر چه خانه ام ابری است

  بیــــــــادر خلوتم بنشــین توای زیبــــــای رویایی    دلی آئینه گون دارم اگر چه خــــانه ام ابری است

  کنـــــار چشم های توفضای سینه ام آبی است     ویک قطره نمی بارم اگر چه خــانه ام ابری است

  امیــــــد پرگشودن رابه سمت روشـــــــنایی ها     ببین در چشم بیــدارم اگر چه خانه ام ابری است

  بهــــــــــاری می شود باتو تمام لحظه های من     به دل شوق تورادارم اگر چـــه خانه ام ابری است 

 

فصلی غزل

یک باغ گل، فصلی غــــزل ،شاداب باتو            یک کهکشان آئیــــــــنه ومهتــــــاب باتو

دشتــــــی بلا،دریایــــــی از اندوه بامن            دنیـــــــــایی از خوبی ،دلی بی تاب باتو

پر می کشد در آسمان چشـــــم هایم            دنیــــــــــایی از احساس خوب وناب باتو

بردی مــــرا تا اوج عشق و می پرستی            آن شب که بودم یک نفس در خواب باتو

گلواژه های شعر با احساس من هست          چون چشـــــــم تو رویایـــــی ونایاب باتو