شعر نوروزیه استاد عباس زرین

نوروزیه

 

عید نوروز می رسد از راه

استاد عباس زرین
 

عید نوروز می رسد از راه

چه کنم؟

خانه ام زعشق تهی است

نه دگر کس به انتظار من است

نه دلم در هوای روی مهی است

.....

زندگانی چه تلخ یا شیرین

می کند کار خود

ولی هر دم

آرزو زار می زند ای کاش

عید های گذشته بر می گشت

مثل روزان کودکی

دل من باز دنبال

سکه ای می گشت

کز عزیزان خود به صد شادی می گرفتیم روز اول عید

و به دور از نگاه تیز پدر

خرج می شد به پای مشتی از کشمش

یا آدامسی یا ترقه ای، چیزی

....

عیدهای گذشته حالی داشت

تا که مادر سرش به کاری بود

می پریدیم  اطاق مهمانی

و به صد هول، یک دو تا قندی

یک دو تا نقل، یک دو تا شکلات

و چه چوب مفصلی دم عید

نوش جان عزیزمان می شد

بهر آن سرقتی که شیرین بود!!!

و... سرانجام صوت و لحن قشنگ بابا بود

که شماتت کنان به ما می گفت:

" نَقل دزدیست، نه نقل شیرینی"

" کودکی تخم مرغی ار دُزدَد

عاقبت دزد صد شتر گردد

...

آه روزگاران رفته دیرین

پر ز شور ترانه و شیرین

کز سحر تا سیاهی دل شب

در دل من هزار نغمه می جوشد

می شود؟ یک نفس یک نفس

دوباره مرا برنشانی به شانه خود

ببری تا زمانه دور

تا همان روزگار زیبایی