شعر برف از استاد عباس زرین

 

شعری از استاد عباس زرین

بنقل از وبلاگ استاد علی حسین عزیزی

برف

 

 باصد کرشمه چونکه قدم می نهد به برف          گویند مر دمان همگی خوش به حال  برف

می افــشرد به زیر گــــــلو چــــــادر سیاه           دســـــــتان نازک نرمش مثـــــــــــــال  برف

افــــتد چو زیر مقنعه آن زلفکش به رقص          افــــــزون کند سپیدی ولطف و کمال  برف

گــــــــــــردن کشد به ناز وچمد از کنار من          چابکسوار عشق که بگــــــــرفته  یال برف

من سر رسم بگیرم از او دست و گویمش          مال منی تو ای گل زیبــــــــــا نه  مال برف

از زیر چشــــــــــم جونکه به قهرم نظر کند          گرمای عشق شعله کشد"بی خیال برف"

مردم ملامتم چو به پیـــــــری کنند وعشق         خوش عالمی است طرفه،بنازم جمال برف

زرین به برف چونکه به عشقش رسیده ام         بازم تمام زندگـــــــــــــیم در قـــــــــبال برف