رفع مشکل فوتبال بروجرد فقط یک راه دارد

 

 

رفع مشکل فوتبال بروجرد فقط یک راه دارد

 

به قلم: فرهاد داودوندی

 

دکتر غلامرضا (موسی) صابونچی بیشتر از 25 روز نتوانست فوتبال پر از حاشیه بروجرد را سرپرستی کند و در همین ابتدای راه وقتی متوجه کش و قوس های فوق العاده فراوان این ورزش در شهرمان شد، عطای کار را به لقای آن بخشید و استعفا داد

فوتبال بروجرد از گذشته های بسیار دور دارای حاشیه بوده، نمونه آنرا شاید در رودرویی بسیار حساس و گاها تنش زای پیشکسوتان فوتبال شهرمان می توان دید، تا جاییکه تعدادی از این مو سپید کرده ها بخاطر اختلافات عمیق دوران جوانی حتی مایل به مسابقه دادن با همدیگر در تورنمنت های یادواره ای در سنین میانسالی و سالخوردگی نیز نیستند،

 صد البته این حساسیت ها حتی به نسل جوان منتقل شده و کار به جایی رسیده که حواشی تمامی هیات های ورزشی در بروجرد یکطرف، حواشی فوتبال بروجرد یکطرف!

امروز اگر دکتر موسی صابونچی که یک فرد شناخته شده از یک خانواده کاملا ورزشی با رزومه ای مقبول، نمی تواند در این فضای سنگین راهی برای تنفس فوتبال بروجرد پیدا کند و خواسته یا ناخواسته در کمتر از یک ماه برای خداحافظی با پست ریاست فوتبال بروجرد چهار گوشه زمین را می بوسد، به واقع نشان از درجا زدن فوتبال بروجرد دارد

اینک جامعه فوتبال بروجرد در شوک استعفای مردی است که با برنامه ریزی و دعوت از همه علاقمندان قصد داشت فوتبال بروجرد را به جایگاه واقعی خودش برساند، اما بر اساس آنچه که در واقعیت مشاهده کرد، حتی برای یک ماه هم دوام نیاورد

حال باید دید مسوولین ارشد ورزش بروجرد و فوتبال لرستان برای جایگزینی، دست به چه اقدامی در کوتاه مدت خواهند زد؟

نگارنده معتقد است برای اینکه در آینده شاهد ناکامی دیگر متولی یا متولیان فوتبال بروجرد نباشیم و شاهد یک حمایت تقریبا قوی و همه جانبه از ریاست بعدی فوتبال شهرمان باشیم راهش فقط و فقط از جاده " انتخابات " می گذرد

به جاست در یک محیط مناسب فضا را برای کاندیداهای احتمالی تصدی مسوولیت فوتبال در بروجرد فراهم نموده و از کاندیداها در خواست شود در نشست های مختلف با حضور فعالین فوتبال بروجرد در رده های پیشکسوتان، مربیان، داوران، فوتبالیست ها، فوتسالیست ها و .... برنامه های خود را  بسیار شفاف و حتی بصورت مکتوب بیان کنند

سپس جامعه فوتبال بروجرد بهترین برنامه را مد نظر قرار داده و با یک انتخاب صحیح، کاندیدای مورد نظر خود را برای گرفتن پست ریاست فوتبال بروجرد به اداره ورزش و جوانان شهر و سپس هیات فوتبال استان معرفی کنند

برای برگزاری این انتخاب که سپس حمایت کامل جامعه فوتبال بروجرد را در پی خواهد داشت به جاست کاندیداها برای جلوگیری از سهم خواهی های بعدی عده ای از دوستان شان! در کنار ارایه برنامه برای جلب آرا جامعه فوتبال، تیم مدیریتی خود، شامل اسامی کامل روسای کمیته های مختلف را نیز معرفی نمایند تا جامعه فوتبال بروجرد بداند که چه کسی بر اساس چه برنامه ای و با کمک از چه افرادی توان مدیریت این ورزش پرطرفدار را دارد و قرار است نفر بعدی با استفاده از چه افرادی، کِشتی فوتبال بروجرد را به ساحل آرامش و موفقیت برساند

ختم کلام اینکه اتفاقی که برای دکتر موسی صابونچی رخ داده به احتمال بسیار زیاد برای نفر بعد و نفرات بعدی هم رخ خواهد داد و فوتبال بروجرد به گزینه بی سرانجام "آزمون و خطا" دچار خواهد شد.

 اما اگر انتخاب نفر بعدی بر اساس شناخت صحیح و حمایت جامعه فوتبال بر اساس رای گیری در یک انتخابات درون فوتبالی و کاملا ورزشی انجام بگیرد هر کسی که انتخاب بشود در مرحله نخست: حمایت اکثریت جامعه فوتبال را در پشت سر خود خواهد داشت و سپس اینکه: جامعه فوتبال دیگر نمی تواند با منتخب خود کنار نیاید. والسلام

مگر نباید کلاس مربیگری ورزشی 120 ساعت باشد؟!

 

💥مگر نباید کلاس مربیگری ورزشی 120 ساعت باشد؟!

 

اگر نخوردیم نان گندم، دیدیم دست مردم

 

✍️به قلم: فرهاد داودوندی- بروجرد:

 

گرفتن مبالغ بالا با تعداد زیاد شرکت کنندگان در کلاس های مربیگری ورزشی ظاهرا در این شهر و استان، مُد روز شده است!!!

 

جدای از اینکه خروجی های این کلاس ها در پیشبرد ورزش شهر و استان مشخص نیست، برگزاری فشرده! این کلاس ها در جای خود قابل توجه است.

 

در عادی ترین حالت بنا به گفته متخصصین امر، برگزاری هر کلاس استاندارد مربیگری و حتی داوری باید 120 ساعت باشد.

 

این به آن معنا است که اگر فرض را بر این بگذاریم که هر روز 8 ساعت وقت صرف تدریس در این کلاس ها بشود، 15 روز وقت لازم است تا آخرین دست آوردهای علمی آن ورزش خاص توسط مدرسین درجه یک فدراسیون در یک کلاس آموزش مربیگری به حاضرین آموخته شود!

 

بارها دیده شده که کلاس های مربیگری با حضور تعداد بسیاری از علاقمندان به یادگیری علوم مربیگری ورزشی و با گرفتن مبالغ بالا طی دو سه روز ختم بخیر! شده است و بنوعی طی چند ساعت محدود، سر و ته کلاس را به هم آورده اند.

 

جالب تر اینکه این کلاس ها در استانداردهای لازم باید 60 ساعت عملی و 60 ساعت بصورت تئوری برگزار گردند و از آنجا که برای هر گزینه تخصصی باید مدرسان متخصص آن رشته خاص تدریس نمایند پس حضور چندین مدرس متخصص در این کلاس ها بنوعی الزامی می باشد.

 

نباید از یاد برد که بعضی ورزش ها در بعضی فدراسیون ها در واقع تجمیع چندین رشته ورزشی در قالب یک هیات ورزشی می باشند، به این معنا که چندین رشته مختلف ورزشی را در یک هیات نامگذاری کرده اند که کار در برگزاری کلاس مربیگری برای مسوولین این ورزش ها سخت تر از دیگر ورزش های تک رشته ای می باشد و حتما لازم است در همین زمان استاندارد 120 ساعته، کلیه رشته های آن ورزش بصورت تئوری و عملی آموزش داده شود.

 

راستی بنظر شما خواننده گرامی می توان در یک کلاس مربیگری با یک یا حداکثر دو مدرس آخرین علوم ورزش را که باید 15 روزه آموزش داد، طی دو یا سه روز به علاقمندان به مربیگری ورزشی آموزش داد؟!

 

نکند برگزاری این کلاس های مربیگری که با دریافت حداکثر مبالغ دریافتی با تعداد زیاد علاقمندان انجام می گیرد، فقط برای رفع تکلیف یا احیانا پر کردن فرم بیلان کاری بعضی هیات های ورزشی انجام بگیرد که اگر اینچنین باشد، مطمئنا خروجی این کلاس ها را نمی توان در رشد ورزش در میادین ورزشی دید  و شاید  تنها حُسن این کلاس های بدون ثمر، فقط در حد دادن چندین مدرک بدون عمل خواهد بود و بس!

 

مربی بی اخلاق، به جایی نخواهد رسید

 

مربی بی اخلاق، به جایی نخواهد رسید

به قلم: فرهاد داودوندی

بعضی مربیان ورزشی فکر می کنند دریافت حکم حضور در کلاس های دانش افزایی و یا شرکت صرف در کلاس های مربی گری به تنهایی کافیست تا به یک ورزشکار کلمه مربی اطلاق شود.

 

سالها قبل دکتر اکرامی موسس باشگاه شاهین، اصل حضور ورشکاران و مربیان در این باشگاه را به سه عامل اول اخلاق، دوم درس و سوم ورزش منحصر کرده بود تا جائیکه این سه اصل بسیار مهم بعدها پایه گذار مکتب شاهین در ورزش ایران شد.

 

ورزشکاران جوانی که تحت نظر دکتر اکرامی در مکتب شاهین پرورش یافتند بعد ها تقریبا همگی از افراد اخلاق مدار و تحصیل کرده رده بالای فوتبال ایران شدند.

 

متاسفانه بعضی از مربیان ورزشی، هوار و داد، جار و جنجال، توهین به دیگران، تخریب دیگر مربیان و .... را عامل مطرح کردن خود در ورزش می پندارند و غافل هستند که تنها مربیانی می توانند در عرصه ورزش جاودانه و تاثیر گذار باشند که رعایت اصول اخلاقی را همیشه و در همه حال سرلوحه فعالیت های مربیگری ورزشی خود قرار بدهند.

 

ختم کلام اینکه مربی که بر اعصاب خودش مسلط نباشد و سخنان بی پایه و اساس و توهین آمیز را خطاب به دیگران بر زبان بیاورد، هیچگاه به جایی نخواهد رسید، حتی اگر هزار حکم مربیگری از حضور در کلاس های مختلف مربی گری را در صندوقچه منزل شان روی هم تلنبار شده داشته باشد. والسلام.

 

بروجرد شهر مربیان ورزشی بدون تیم

 

بروجرد شهر مربیان ورزشی بدون تیم

 

به قلم: فرهاد داودوندی- بروجرد

1 - زن زیبا مقابل مرد نابینا 2 - علم در سینه مرد حسود 3 - نور چراغ مقابل تابش آفتاب 4 - غذای لذیذ پیش انسان سیر 5 -  باران در شورستان

قدیمی ها پنج مورد بالا را بی اثر دانسته اند.

 

ظاهرا در عصر حاضر و در ورزش ما، باید داشتن مدرک مربیگری بدون وجود تیم در این شهر را نیز به عنوان ششمین مورد به پنج مورد بالا افزود

 

در حالیکه در این شهر به اندازه انگشتان یک دست،  تیم ورزشی در بعضی هیات ها وجود ندارد

 

اما برگزاری کلاس های مربیگری و اهدا مدارک مربیگری با مبالغ فوق العاده بالا

 

این سوال را در ذهن جا می اندازد که: در حالیکه اصلا تیمی برای هدایت از روی نیمکت وجود ندارد به چه دلیل اینقدر اصرار برای برگزاری کلاس هایی است که خروجی از آنها دیده نمی شود و تعدادی از شرکت کنندگان برای تهیه مبلغ باید حتی دست به دامان وام گرفتن از بانک ها شوند

 

به راستی کسی سراغی از مربیان دوره دیده در کلاس های قبلی طی چند سال گذشته گرفته است تا بدانیم در حال حاضر چگونه از مدارک مربیگری شان استفاده می کنند؟

 

آیا تجربه غلط جذب بی رویه دانشجو در دانشگاه های ریز و درشت طی چند سال گذشته که اینک منجر به وجود میلیونها جوان تحصیل کرده بدون کار در سطح جامعه شده  را نمی توان در یک قالب کوچکتر به کلاس های مربیگری پیاپی که در این شهر برگزار می شود مشابه دانست؟!

 

ایکاش متولیان ورزش و هیات های ورزشی که اینقدر اصرار به برگزاری کلاس های مربیگری آنهم با صرف هزینه های بسیار بالا و کمر شکن برای شرکت کنندگان دارند، توضیح می دادند که هدف شان از برگزاری چنین کلاس هایی چیست؟

 

اگر رواج علم روز ورزش مد نظر  است که به سادگی می توان با برگزاری کلاس های گاها بدون هزینه " دانش افزایی " به همین نتیجه رسید

 

به هر حال امیدواریم به جای دادن مدارک مربیگری که معتبر بودن بعضی از آنها هم در زمینه های داخلی یا بین المللی جای پرسش دارد، به بالا بردن کیفیت ورزش بهای لازم داده شود

 

 اینکه با برگزاری پیاپی کلاس های مربیگری کیفیت ورزش را فدای کمیت کنیم در دراز مدت هزار گرفتاری برای این ورزش نیمه جان! پدید خواهد آورد. والسلام

توضیح ضروری: سایت فرهاد داودوندی آمادگی دارد پاسخ تمامی هیات های ورزشی به نقد ورزشی فوق را رسانه ای کند

کاندیداهایی برای شورای شهر که حتی 5 رای هم ندارند

 

کاندیداهایی برای شورای شهر که حتی 5 رای هم ندارند!!!

 

 

به قلم: فرهاد داودوندی

 

به انتخابات شورای شهر نزدیک می شویم و باز هم به یکباره!  تعدادی احساس کرده اند که باید برای ورود به شورای شهر حتما ورود پیدا کنند، افرادی که حتی "بقال" سر کوچه شان هم آنها را نمی شناسد

 

هر وقت هم به اینگونه افراد گفته می شود چه عاملی باعث شده بدون داشتن هیچگونه تخصصی، یا داشتن پایگاه مردمی، یا عدم توان مدیریتی و یا حتی شناخت ساده قوانین شهر و شهر سازی به این موضوع بسیار بسیار مهم ورود پیدا کنید؟! می فرمایند: احساس تکلیف کرده ایم!!!

 

به جاست به جای اینگونه کاندیداهای گرامی که ممکن است به تعداد انگشتان یک دست هم رای نیاورند، معتمدین واقعی شهر این بار احساس تکلیف کنند و با رایزنی با مسوولین ارشد شهر و حتی گفتگوی رُک و صریح با اینگونه کاندیداها، از ورود افرادی که هیچگونه تخصص  و علم مدیریت شهری ندارند به لیست کاندیداهای  شورای شهر بعدی جلوگیری بعمل بیاورند

 

تجربه نشان داده ورود هر شخص بدون تخصص و بدون داشتن سواد مدیریت شهری به شورای شهر، برای بروجرد فاجعه به بار آورده است. والسلام.

شهر درجورب کره مریخ/ طنز

 

در شهر "درجورب" کره مریخ

 

از هر که تعریف کنید "کله پا" خواهد شد

به قلم: فرهاد داودوندی

خبرگزاری " داهرف 90" از کره مریخ خبر داد که در شهری در این کره قرمز رنگ، بنام شهر "درجورب"، از هر که تعریف کنند طرف از نان خوردن خواهد افتاد و توسط عده ای " کله پا" خواهد شد!

این خبرگزاری در ادامه افزوده: شهر "درجورب" شهر بسیار عجیبی است، در این جا هر کسی که توانمند باشد و بتواند روی پای خودش بایستد و تحسین دیگران را برانگیزد، شب به صبح نرسیده مورد حسادت قرار خواهد گرفت

و هر جور شده طوری "زیر آبش" زده خواهد شد که دیگر تا آخر عمر هوس نکند توی این شهر حتی دوچرخه سواری کند!

خبرنگار " داهرف 90" از کره مریخ در خاتمه نوشته: مخلص کلام اینکه در شهر "درجورب" کره مریخ از هر که تعریف کنید در یک چشم برهم زدن توسط عده ای از اطرافیان و به ظاهر دوستان "کله پا" خواهد شد!

طنز جنابعالی چکاره ای؟

 

جمله کوتاهی که دربعضی ادارات ما

 توسط بعضی مسوولین

مثل نقل و نبات خطاب به مراجعین

بیان می شود


جنابعالی،چکاره مملکتی؟!
 

 

فرهاد داودوندی- بروجرد:

بارها در اماکن بخصوص دولتی می شنویم که هر مراجعه کننده ای در پی احقاق حقش باشد و از امروز برو فردا بیا، خسته شده باشد و با اصرار بخواهد مشکلش حل شود، از زبان مسوولین آن اداره می شنوند که: جنابعالی چکاره مملکتی؟ بفرما بیرون، بفرما تا ندادم بیندازنت بیرون!

جل الخالق! حتما باید کاره مملکتی باشی که در این شهر و استان کارت پیش برود؟!  در اینگونه موارد هیچگاه به اینکه ارباب رجوع، همشهری و یا هموطن مان است و بعنوان یک شهروند باید احترامش نگه داشته شود نگریسته نمی شود!

اینکه ایرانی بودن خودش دنیایی ارزش دارد و هر شهروند معمولی ایرانی می تواند در صورت برخورد ناشایست درخواست کند که شان و مقام شهروندی اش حفظ شود، هنوز در بعضی ادارات ما جا نیفتاده و تا کسی پیگیر حق و حقوقش می شود بلافاصله با توپ و تشر بعضی مسوولین ادارات قرار می گیرد که: جنابعالی چکاره مملکتی که نظر می دهی؟! بفرما بیرون وگرنه می دهم با ..........!

طنز شهر " درجورب " کره مریخ!

 

رکورد تاخیر در شروع 

 

بعضی نشست ها و همایش ها

در شهر " درجورب " کره مریخ!

شکسته شد!

به قلم: فرهاد داودوندی- بروجرد



-  دست نگه دارید تا "فلان" مدیر بیاید!

-  برنامه را شروع نکنید تا "بهمان" رئیس بیاید!

-  تا وقتی آقای .... بعنوان میهمان ویژه نیاید، من نمی گذارم برنامه شروع بشود!


ای بابا! دویست سیصد نفر توی یک جلسه باید منتظر ورود "فلان" مدیر یا "بهمان" رئیس باشند تا جلسه نشست و همایش آغاز بشود!

یواش یواش تاخیر در آغاز بعضی برنامه های رسمی، غیر رسمی و حتی دعوتی در شهر " درجورب " کره مریخ! از "شور و مزه" در آمده و کار به جایی رسیده که انگار نه انگار که "خلق الله" که راس ساعت به نشست آمده اند، کار و زندگی دارند

یکی نیست به میزبانان اینگونه نشست ها در شهر "درجورب" کره مریخ! بگوید: دوست عزیز! برادر گرامی! عزیز دل برادر! شما که اینقدر وقت مردم برایتان بی اهمیت است و جدیدا هم حتی با یکساعت تاخیر برنامه های تان را شروع می کنید:

 اول مشخص کنید این نشست ها را برای رضای خدا و احترام به عامه شهروندان برگزار می کنید یا برای "خود شیرینی" نزد "فلان" مدیر با "بهمان" رئیس؟!!!

اگر این همایش ها و نشست ها برای خدمت به مردم است، اگر در دعوت نامه های تان می نویسید شروع برنامه مثلا ساعت چهار، ما را آرزو به دل نکنید و برای یکبار هم که شده به حضار احترام بگذارید و برنامه را دقیقا راس ساعت چهار آغاز کنید

نه اینکه به خاطر یک میهمان "از ما بهترون"! کار را به جایی برسانید که جدیدا حتی تا یکساعت هم در آغاز برنامه های تان تاخیر داشته باشید

صد البته لازم به ذکر است که در طول تاریخ این شهر مریخی! این یک "رسم بد" شده که تعدادی از مدیران و روسای شهری در شهر "درجورب" کره مریخ! نیز، قصدا  و برای " کلاس گذاشتن "، با تاخیر در نشست ها و همایش ها حضور پیدا می کنند! و انگار نه انگار که صد ها نفر وقت گرانهای شان در حال هدر رفتن است تا این روساء برای حضور در مراسم "قدم رنجه" کنند!

 

غرق شدن ورزشکاران موفق در حاشیه

غرق شدن ورزشکاران موفق در حاشیه

 

به قلم: فرهاد داودوندی

داشتم یک فایل صوتی ورزشی در دنیای مجازی را گوش می دادم

بنقل از یک ورزشکار جوان و موفق بروجردی حرف هایی بیان شد که هر کدام از تک تک آن جملات می تواند پایان عمر ورزشی آن ورزشکار را رقم بزند

متاسفانه بعضی از ورزشکاران موفق ما که در سطح استان و کشور جایگاهی به دست آورده اند زمان و حتی نوع بیان اسرار مگو و خصوصی ورزشی خود را درک نمی کنند و گفته هایی را در مکان هایی بیان می کنند که هیچ ورزشکار حرفه ای واقعی به هیچ وجه در هیچ کجا! اینچنین حرفهایی را بر زبان جاری نمی کند

بارها گفته و نوشته ام محال ممکن است ورزشکاری موفق شود مگر اینکه تمامی قواعد زندگی حرفه ای ورزشی را رعایت کند، یک سخن نابجا، یک نشست و برخاست غیر ضروری، یک فیلم، یک فایل صوتی و.... می تواند آغازی باشد بر پایان زندگی ورزشی حتی یک ورزشکار بسیار موفق!

امیدوارم ورزشکاران موفق بروجردی هر سخن منفی را که بنقل از آنها بیان می شود و مطمئنا آنها را غرق در حاشیه خواهد کرد را تکذیب کنند. والسلام

طنز یادتونه

طنز ورزشی اجتماعی

یادتونه؟


وقتی ورزشکارها اینطورن،


 وای به حال مردم عادی!

فرهاد داودوندی- بروجرد:

یادتونه اون قدیم ها وقتی می خواستیم به اتفاق خانواده بریم مشهد با اتوبوس های اتوتاج قدیمی با اون صندلی های غیر استاندارد چند روز توی راه بودیم؟!

یادتونه بعد از اونکه بالاخره می رسیدیم مشهد، انگار نه انگار که بدن هامون به خاطر چند روز توی راه بودن خسته و کوفته شده بود، سریعا می رفتیم زیارت!

از اون طرف هم که بر می گشتیم بروجرد همین طوری بود! بدون خستگی، بزرگترهای خونه دو سه روز پذیرای مهمون هائی بودن که برای دیدار به منزل مون میومدن.

اون مسافرت های چند روزه و سرحال و قبراق بودنمون  رو به یاد بیارید تا موضوعی را براتون تعریف کنم.

فلان تیم فوتبال بسیار معروف که خیلی از بازیکن هاش ملی پوشن با اتوبوس های آخرین مدل که فوق استاندارد هستن از تهران اومدن بروجرد و راه به راه رفتن هتل زاگرس، همشون انگار کوه کنده بودن که 400 کیلومتر را در 3 - 4 ساعت اومدن!

از اتوبوس که پیاده میشن نای راه رفتن هم ندارن، عجب دوره زمونه ای شده!

ورزشکارهای معروفمون که باید آمادگی جسمی بالائی داشته باشن، رمق توی بدنشون نیست! وای به حال مردم عادی!!!