آموزش با طعم کرونا
نزدیک به یک سال از هجوم ویروس منحوس کرونا به دنیا می گذرد. ویروسی که با قدم های نحس خود زندگی میلیون ها انسان را در جهان دگرگون کرد. ویروسی که جانهای عزیزی را قربانی کرد. تلاشهای فراوانی در این مدت صورت گرفت . مجاهدتهای عظیمی به عمل آمد. همه به میدان آمدند روند بیماری با فراز و فرود فراوان همراه بود
اما آن چیزی که حرف اول را میزد همانا رعایت پروتکل های بهداشتی از قبیل حفظ فاصله اجتماعی، عدم تجمعات، شستشوی مکرر دستها و استفاده از ماسک بود.
اخیرا با گونه ای از ویروس جهش یافته کرونا مواجه هستیم. گونه ای که به بیان‌متخصصین امر بسیار افسار گسیخته عمل می کند.
از دیگر سو چندی است با بخشنامه ای با امضاء شخص وزیر آموزش و پرورش مدارس برای دانش آموزان‌پایه اول و دوم ابتدایی و دانش اموزان هنرستانی البته به صورت اختیاری بازگشایی شده است.
در این‌مقال نه فرصت پرداختن به بخشنامه وزیر است و نه بررسی ابعاد اثر گذاری این باز گشایی محدود وزنگهای نیم ساعته.
سخن بر سراین است که ایا بازی با جان این قشر جامعه کاری عقلایی است یا خیر؟
بنده به عنوان کسی که خود در مدرسه ابتدایی خدمت میکنم به عینه مشاهده میکنم که اولا هردانش آموز پایه اول و دوم حداقل یک همراه دارد.
این دانش آموز و همراه وی می بایست هرروز مسیر خانه تا مدرسه و بالعکس را طی کند. دراین مسیر چند بار ممکن است این افراد در معرض خطر ابتلا به ویروس باشند؟
چند درصد این افراد برای رفت و امد از وسیله شخصی، تاکسی و اتوبوس استفاده می کنند؟
فراموش نکنیم بیشتر کسانی که متقاضی اموزش حضوری می باشند قشر ضعیف جامعه هستند کسانی که توانایی خرید گوشی هوشمند یا تبلت نداشته اند.
از دیگر سو چند درصد دانش آموزان کلاس اول و دوم از لحظه خروج از منزل تا حضور درکلاس تا برگشت دست به صورت خود نمیکشند؟ اگر مداد یا پاک کن هایشان روی زمین افتاد آن را ضد عفونی می کنند؟
اگر به سرویس بهداشتی رفتند دستهای خود را حداقل ۲۰ ثانیه می شویند؟ و....
عزیزان متولی بیایید تا دیر نشده دست به اقدام بزنید.اگر خدای نکرده براثر غفلت ما حتی یک خانواده درگیر ویا خدای ناکرده داغدار شود به هیچ عنوان نه قابل جبران است نه قابل گذشت.
در طول این مدت معلمان عزیز با همه مرارتها با گوشی شخصی خود و با اینترنت شخصی خود ساعتهای متمادی رنج آموزش را برخود هموار ساختن حتی دراین راه گاهی افرادی از سر نا اگاهی سخنانی بر زبان راندند وباعث آزردگی خاطر این قشر شریف و مظلوم شدند ولی معلمان بر رسالت پیامبر گونه خود پای فشردند وبا همه کاستی ها و مشکلات این راه را ادامه داده و خواهند داد.
پرواضح است برای همه متولیان آموزش ، آموزش حضوری و چهره به چهره اولویت نخست است.
هیاهوی بچه ها در کلاس و حیاط مدرسه سمفونی گوش نوازاست. دیدن کلاسهای خالی از هیاهوی دانش آموز برای معلم ملال آور است. اما همه اینها به لذت دوباره دیدن بچه ها و سالم شاداب دیدن آنها می ارزد.
پس بیایید تا دیر نشده و دوباره سایه سنگین و شوم کرونا سایه افکن نشده پیش از بروز فاجعه و پیش از پاندمی مجدد براثر تجمع دانش آموز در محیط کلاس فکری عاجل و بخردانه کنید.
با ارزوی صحت و سلامت برای همه عزیزان.
⚡️محمد کاوند_ مدیر دبستان ناصر خسرو۲ بروجرد
