شعر از مهناز بیرانوند

 

غصه ها دارم   ولی  پیوسته حاشا می کنم
جای آهی، خنده ای بر روی لب، جا می کنم

 

در   دلِ   ویرانه های  لحظه های  اضطراب
باز   می گردم،   امیدِ   تازه   پیدا  می کنم

 

بارها  با   غصه ها   در    کارزارِ      زندگی
من  مدارا کرده ام،  این بار هم ، تا می کنم

 

گرچه  آزارم دهی  دنیا!  ولی  امید   هست
من برای  سازشت    امروز  ، فردا  می کنم

 

زندگی    پیوسته    با   امید   دارد   لذتی،
جان  خود   را  من فدای رنج دنیا می کنم

 

من   میان خیلِ  هوشیارانِ  از  خودناامید
رسمِ  خوب  زندگی   را   باز احیا می کنم

 

تلخی  ایام   را   با   بی خیالی   طی   کنم
زخم های   زندگانی    را    مداوا   می کنم

 

در   دلِ   مردابِ غم،  مثل   گلِ    نیلوفری
پیچکِ   امید   را    پیوسته،   برپا می کنم

 

با   نگاه سبز خود،    بر   لحظه های زندگی
من   همین   مرداب را هر روز زیبا می کنم

 
مهناز بیرانوند"ماهور"

دکتر محمد رضا روزبه برگزیده جشنواره شعر فجر

 

مهمترین خبر ادبی ایران در سکوت خبری بروجردی ها

 

به قلم: فرهاد داودوندی

 

تاکنون نام دکتر "محمد رضا روزبه" را شنیده اید؟ نام "شعر نو "را چطور؟ اصلا در جریان هستید در  عرصه ادبی کشور عزیزمان، یکی از مهمترین جشنواره ها ، "جشنواره شعر فجر "می باشد؟!

اگر پاسخ سوالات بالا را می دانید و در قبال موفقیت بسیار ارزشمند "دکتر محمد رضا روزبه "سکوت کرده اید که وامصیبتا به مدیران شهر و فعالان خبری دنیای واقعی و مجازی شهر فرزانگان! و اگر با اسامی بالا که در قالب سوال مطرح شد آشنایی ندارید، بیشتر از این مزاحم اوقات شریف تان نشوم بهتر است!!!

آنطرف ایران دو تا ماشین بهم می زنند!، رعد و برق به یک درخت می زند!، یک سلبریتی بی سواد برف بازی می کند!، یک معاون وزیری در راه مسافرت به خانه شان از کمربندی بروجرد می گذرد! ترافیک در یک اتوبان در شمال ایران سنگین است....... به یکباره تمامی کانال های خبری و فرهنگی و ورزشی و سیاسی و هنری و ..... در بروجرد پر می شود از پوشش چنان خبرهای بی ارزشی که حتی ارزش یک بار خواندن را هم ندارند....

 اما وقتی یک ادیب و شاعر بروجردی بنام "دکتر محمد رضا روزبه" موفق می شود "بهترین" و یکی از باارزش ترین افتخارات شعر ایران را در میان رقابت با هزاران ادیب و شاعر و نویسنده دیگر هموطن (که همگی تقریبا از غول های ادبی ایران هستند) را به دست بیاورد، دریغ از سرعت عمل در ارسال یک خبر تبریک و یا پوشش فوق العاده خبری توسط همین فعالان مجازی و رسانه های مکتوب و ........!!!

نگارنده بارها پیش خود می اندیشید که چگونه بوده که بزرگانی به مانند دکتر زرینکوب، علامه شهیدی، مهرداد اوستا، آیتی و ...... بعد از مهاجرت از بروجردی که زادگاه شان بوده، پشت سر خود را هم نگاه نکرده اند! اینک که برخورد فوق العاده سرد مسوولین شهری و جامعه خبری، هنری، ادبی و ..... با کسب عنوان بسیار با ارزش "دکتر محمد رضا روزبه" در شهر خودمان را می بیند، متوجه می شود که چرا بزرگان تاریخ معاصر شهر، بعد از مهاجرت از بروجرد، دل آزرده به زادگاه شان نگاه کرده اند!

ختم کلام اینکه ما "چه بنویسیم، چه ننویسیم"، "چه بخواهیم، چه نخواهیم"، "چه خوش مان بیاید، چه بدمان بیاید"، " چه علاقمند باشیم و چه علاقمند نباشیم"، دکتر "محمد رضا روزبه" مدتهاست پرچم بروجرد در ادبیات ایران را بالا برده

تا جائیکه مسوولین جشنواره بسیار مهم فجر با انتخاب مجموعه شعر « پرندۀ بی آسمان» سرودۀ دکتر محمدرضا روزبه، بعنوان برگزیدۀ نهایی پانزدهمین جشنواره شعر فجر (بخش شعرنو ) در احترام به این بزرگمرد ادبیات ایران زمین، بصورت تمام قد به ستایش دکتر محمد رضا روزبه فرزند شایسته بروجرد پرداخته اند. والسلام

@@@@@

خودت بگو، شاعر!
طنینِ خستۀ این واژه‌ها چه خواهد کرد
به سرگرانی انبوه ِ پنبه‌ در گوشان؟
                      ‌               ‌‌            ▪️
چگونه ذوب کند خوابِ پهندشتی را
که خفته زیر لحافِ هزار لایۀ برف
حرارتِ نفسِ نیمه‌جانِ خرگوشان؟

( شعر از دکتر محمد رضا روزبه)