آشنایی با استاد علی تیغی (فروغی)
اعجوبه بروجردی دو و میدانی ایران
✍️ به قلم: فرهاد داودوندی
استاد علی تیغی ( فروغی) متولد اول اردیبهشت 1342 در بروجرد است.
وی از همان دوران خردسالی همیشه عاشق رقابت با دیگر هم سن و سالان خود بود.
این اعجوبه بروجردی دو و میدانی، در سن ده سالگی و در سال ۵۲ در مسابقات آموزشگاهی در رشته ۶۰ متر اول شد.
خودش می گوید: آن سالها همراه برادرم ( محمد تیغی) و بخصوص در سالهای ۵۴_۵۷ در مسابقات صحرانوردی که در بروجرد انجام می شد شرکت می کردم، البته فقط سیزده سال داشتم، اما همیشه در بین شش نفر اول بودم.
علی تیغی نوجوان، در آن سالها در مسابقات رده بزرگسالان شرکت می کرد و این افتخار را داشت که در کنار دونده های مطرحی به مانند محمد تیغی که قهرمان استان بود، ناصر فهیمی و حسین خراطی که از صاحب نامان ورزش بروجرد در ایران بودند در تمرین و مسابقات دو و میدانی شرکت کند.
البته از آنجا که علاقه ای زیاد به فوتبال نیز داشت درچندین تیم آن دوران بروجرد، به مانند تیمهای فوتبال پاس، صنعت نفت و همایون نیز بازی کرد.
اما مهمترین اتفاق زندگی دو و میدانی علی تیغی در 18 سالگی رخ داد و آن زمانی بود که برای اولین بار با اینکه هیچ اطلاع فنی از رشته سرعت نداشت در این مسابقات شرکت کرد
علی تیغی از همان مسابقات تا کسب مقام دومی قهرمانی کشور در سال 1361 در مسابقات کشوری تبریز پیش رفت
و در همان سال برای شرکت در مسابقات آسیایی کویت همراه با آقای ناصر فهیمی به اردوی تیم ملی دعوت شد.
وی در ادامه می گوید: خودم هم باور نمی کردم که در دو هفته به اردوی تیم ملی دعوت بشوم آن هم در حالی که هیچی از دوی سرعت بلد نبودم
در سالهای ۶۲_۶۵ زیر نظر استاد پرویز صیفوریان آنچنان با جدیت به تمرین دو و میدانی می پردازد که حدودا سالی شش تا مقام اولی در ۱۰۰_۲۰۰ و امدادی برای لرستان در مسابقات کشوری کسب می کرد.
و جالب اینکه علی تیغی تنها دونده تیم لرستان بود که با بیست امتیاز در هر مسابقه برای لرستان امتیاز کسب می کرد
این پیشکسوت دو و میدانی بروجرد اینک با نگاهی به گذشته ورزشی خود می گوید: الان ورزشکاران رشته دو و میدانی برای هر امتیازی توی مسابفات لیگ دو میلیون تومان می گیرند، ولی زمان ما با یک دست لباس گرمکن که حتی روی مان نمی شد تن مان کنیم هزینه ما را پرداخت می کردند.
علی تیغی در کارنامه موفق ورزشی خود، دارای ۸ طلا در ۱۰۰_۲۰۰در مسابقات نیروهای مسلح، دو مدال بین الملی نقره و برنز در کشور لیبی (در سال ۶۴) و دارای بیش از چهل مقام قهرمانی برای بروجرد و لرستان در مسابقات کشوری می باشد.
آن سالها دو مجله دنیای ورزش و کیهان ورزشی هر هفته مقالاتی درباره قهرمانی علی تیغی با این مضمون می نوشتند که: علی تیغی باید یک بار درکنار دوندگان آسیا بدود!
رکورد ثبت شده زمانهای علی تیغی در صد متر 10/6 و دویست متر 21/6 بود در حالیکه این رکوردها را در تمرین در پیست خاکی و بدون هیج امکاناتی بدست می آورد.
علی تیغی هم، به مانند بسیاری دیگر از قهرمانان بروجردی در اوج از ورزش کناره گیری کرد.
در سال ۶۵ در اوج با داشتن زمان های عالی در دو و میدانی ایران، دویدن را کنار گذاشت چرا؟!
چون تنها دونده ای بود که باید به مسابقات بازیهای آسیایی سئول اعزام می شد اما بخاطر عدم حمایت، فرد دیگری را جایگزین علی تیغی کردند در حالیکه رکورد سرعت وی بین سه دونده برتر آسیا ثبت شده بود.
همین مسله باعث شد قهرمان بروجردی دو و میدانی کشور، دنیای قهرمانی را برای همیشه کنار بگذارد.
علی تیغی با همه عشقی که همچنان به دو و میدانی دارد به گذشته ورزشی خود نگاه می کند و می گوید: امروز که نگاه به خودم و شرایط زندگی ام می کنم متوجه می شوم که زندگی ورزشی ام را بخاطر اینکه هیچ مسوولی در آن سالها از ورزشکارانی به مانند من حمایت نکردند، باختم!
