خرید گوشی تلفن همراه شماره 40 و 41
از طریق کمک های خیرین عزیز سایت فرهاد داودوندی گوشی موبایل شماره 40 و 41 را برای اهدا به خانواده های تحت پوشش مان خریداری کردم...
سپاس از خیرین عزیز
اهدا گوشی تلفن همراه شماره 31
از طریق کمک های خیرین عزیز سایت فرهاد داودوندی
گوشی موبایل شماره 31 خریداری شده را به یک دانش آموز تحت پوشش مان که گوشی نداشت، اهدا کردیم
سپاس از خیرین عزیز
شادی غیر قابل وصف
اهدا گوشی موبایل شماره 18
بسیار کم سن و سال است، اصلا و ابدا انتظار نداشت اینگونه غافلگیر کننده صاحب گوشی موبایل بشود
مدتها بود بنا به دلایل بسیار نامناسب مالی و بخاطر درس خواندن تنها آرزوی زندگی اش! داشتن گوشی موبایل بود
امروز وقتی غافلگیر شد و گوشی اهدایی از کمکهای خیرین عزیز سایت فرهاد داودوندی را به وی هدیه دادم، آنقدر شاد شد که خود من هم بسیار تعجب کردم
مادرش میگفت تاکنون در زندگی، فرزندش را اینگونه شاد و خندان و سرحال ندیده است
خدا را شکر امروز خیرین عزیز سایت فرهاد داودوندی به دانش آموزی که از داشتن پدر محروم است و مادرش هم بسیار بسیار بیمار است، شادی، خنده و امید به زندگی را اهدا کردند
هفتمین گوشی موبایل برای دانش آموزان بی بضاعت
اولین گوشی اهدایی خوانندگان کتاب شعر "فریادهای نارس" اثر سرکار خانم مهناز بیرانوند شاعر نیکوکار لرستانی
مدتی قبل سرکار خانم مهناز بیرانوند شاعر جوان هم استانی مان که در زمینه فعالیت های نیکوکارانه فعالیت های مثمر ثمری دارد، اعلام نمود که تمامی در آمد فروش کتاب شعر خود را توسط سایت فرهاد داودوندی صرف تهیه گوشی موبایل و تبلت برای دانش آموزان بی بضاعت در بروجرد خواهد نمود
خوشبختانه با استقبال بسیار خوب از کتاب این شاعر مردمی ، ایشان لطف نمود و مبلغ بسیار قابل توجهی از فروش کتاب و کمک های مردمی را به حسابم واریز نمود
امشب برای یک دختر دانش آموز درس خوان که امسال بخاطر مشکلات مالی و نداشتن گوشی برای درس خواندن، قصد ترک تحصیل داشت ، یک عدد گوشی موبایل تهیه کردیم
( لازم به ذکر است فروشنده محترم گوشی که از خیرین سایت فرهاد داودوندی می باشد نیز با تخفیف بسیار بسیار ویژه، گوشی را همراه با تعدادی لوازم جانبی به مبلغ حدود یک سوم قیمت به ما داد)
ضمن عرض تشکر ویژه از شاعر جوان و مردمی سرکار خانم مهناز بیرانوند و خوانندگان کتاب شعر "فریاد های نارس"، فردا این گوشی را به این دانش آموز بی بضاعت که با داشتن یک بیماری خاص با مادرش در یک منزل استیجاری زندگی می کند تقدیم خواهم کرد
( بهش زنگ زدم گفتم برایش گوشی تهیه کرده ایم، نمی توانم توصیف کنم چقدر خوشحال شد)
@@@@@
🌹#پویش_تحصیل_برای_همه
تمامی درآمد فروش چاپ دوم کتاب شعر فریادهای نارس، اثر مهناز بیرانوند جهت خرید تبلت برای دانش اموزان بی بضاعت
وقتی شنیدم در کشورمان 3 هزار دانش اموز وجود دارد که نمی توانند در کلاس درس به صورت انلاین شرکت کنند، با خود اندیشیدم از دست من چه کاری ساخته است
.تصمیم گرفتم با کمک خیر و خبرنگار بروجردی جناب اقای فرهاد داودوندی و کتابفروشی کتاب پارسی با مدیریت اقای ارشادفر،
کتاب شعرم را به فروش بگذارم و تمامی مبلغ فروش را به این امر مهم اختصاص بدهم
امیدوارم مردم همیشه مهربان این دیار به این پویش بپیوندند و در این امر خیر سهیم باشند.
قیمت کتاب: ۱۵ هزارتومان
راه های ارتباطی جهت خرید کتاب:
Http://instagram.com/ketabe_parsi
@Ketabe_Parsi
09163656937 آقای ارشادفر
راه ارتباطی جهت ارسال تبلت،کمک های بیشتر و هماهنگی و روند کار:
خیر و خبرنگار بروجردی آقای داودوندی
@Farhad90news
09161622595
و شماره کارت بانک اقتصاد نوین بنام فرهاد داودوندی 6274121181410101
چگونه قدیمی ها بدون تلفن و موبایل و اینترنت
متوجه می شدند که مسافرشان کجاست؟
فرهاد داودوندی، بروجرد:
اونا که قدیمی ترند، یعنی یک کمی هم از قدیمی قدیمی تر می باشند، حتما یادشون است که آنزمان ها که تلفن و موبایل و اینجور چیزها نبود، بعضی ها برای اینکه بدانند مسافر شان در کجاست و آیا قرار است در شهر مقصد بماند یا در حال برگشتن به خانه است هیچ راهی نداشتند و همیشه دلنگران وضعیت عزیز سفر رفته شان بودند
گاه گاهی نامه ای که ده بیست روز و شاید هم یکی دو ماه در راه بود می رسید، اما این نامه ها هم آنچنان تاثیری نداشت.
بعضی ها هم به روز تر بودند و دست شان به دهان شان می رسید تلگراف می زدند! هر چند که این تلگراف ها هم اینقدر خلاصه شده بود که اصلا چیزی دستگیر گیرنده تلگراف نمی شد.
یکی از رسم هائی که آنزمان بخصوص خانمهای سن بالا برای کسب اطلاع از مسافرشان انجام می دادند، درست کردن سه تا گلوله گِل به اندازه گردو بود!
راه و چاه اینکار هم اینطور بود که سه تا گلوله گِلی به اندازه گردو درست می کردند و وسط یکی از آنها یک دانه نخود می گذاشتند و آن سه گلوله گلی را به دست بچه بسیار کم سن و سالی می دادند و از وی می خواستند که این سه گلوله گِلی را یکی شان را دم در حیاط منزل، دیگری را وسط حیاط و سومی را نیز درون خانه بگذارد.
سپس آن زن اقدام به باز کردن گلوله های گلی می کرد.
اگر نخود وسط آن گلوله ای بود که دم در حیاط بود، می گفت: مسافر در شهر مقصد جا خوش کرده و حالا حالا ها نمی آید!
اگر نخود وسط گلوله وسط حیاط بود، می گفت: مسافر در راه برگشت است و یا قصد برگشتن دارد و اگر نخود وسط گلوله گلی درون خانه بود، آن زن می گفت: همین امروز و فرداست که مسافر از راه برسد!
البته همانطور که در اول عرایضم گفتم: از آنجا که در آن زمان موبایل و تلفن و اینترنت و اینجور چیزها نبود، بعضی از مردم برای خود با اینگونه ترفند ها سرگرمی ساخته بودند و بنوعی گلوله های گلی آنزمان حکم ایمیل های امروزی را داشت!!! که با باز کردن شان بعضی وقتها خبر خوش می شنوی و بعضی وقتها هم پوچ هستند.
