تاریخ دوومیدانی بروجرد

 

نگاهی به تاریخ دوومیدانی بروجرد

 

گرد آوری توسط استاد محمد حسین سامانی

 

(قسمت دوم)

 

بعد از وقوع انقلاب اسلامی در سال ۵۷ و بلافاصله بعد از آن با تلاشهای اساتید عبدالحسین فهیمی و احمد عرب وبا کمک های استاد مهدی صحرانورد دوران طلایی دیگری در دوومیدانی بروجرد آغاز گردید .

 

قهرمانانی مانند استاد ناصر فهیمی که حلقه اتصال دوومیدانی قبل به بعد از انقلاب در بروجرد می باشد که ایشان با کسب عنوان اول رشته دهگانه در سال ۵۹ در حضور دارنده رکورد کشور در آن سالها استاد ولی الله صالح نیا,خود را به عنوان یک جانشین شایسته مطرح نمود و با ارتقاء رکورد کشور به امتیاز فراتر از ۶۷۰۰ سالهای مدیدی در دوومیدانی حضور موفقی داشت،

 

ایشان در کنار دهگانه در چندین رشته دیگر نیز مدالهای ارزشمندی برای شهرمان به ارمغان آوردند و در سال ۱۹۸۳ میلادی با حضور در مسابقات آسیایی کویت برگ زرین دیگری بر افتخارات دوومیدانی شهرمان اضافه نمودند.

استاد فهیمی تلاشهای نیز در مربیگری داشتند و در پیشرفت چندین صاحب مدال در دوومیدانی تلاش وافری داشتند.

 

 

در کنار استاد فهیمی، در سالهای آغازین دهه ۶۰ استاد علی تیغی (فروغی راد)که پیش از بزرگسالی در دوهای استقامت فعالیت می نمود به یکباره به استعداد خود در دوهای سرعت پی برد و متمرکز دوهای ۱۰۰متر و ۲۰۰متر و ۴۰۰*۴ گردید و بارها از سکوی اولی مسابقات کشور بالا رفت و در کنار استاد فهیمی روزهای درخشانی را برای دوومیدانی شهرمان رقم زدند و آقای تیغی با شرکت در مسابقه دوستانه در کشور لیبی در معیت تیم نیروهای مسلح و کسب دو مدال وجهه بین المللی را نیز به کار خود اضافه نمودند.

 

 

از دیگر زبده های دهه ۶۰ استاد مسعود مه روحی به عنوان یک دونده ۱۱۰ متر بامانع از سنین پایه شروع به خود نمایی نمود.ایشان ضمن اینکه در دوی ۱۱۰ متر به دفعات روی سکو ،در مسابقات کشوری رفتند ،در دوی ۶۰ متر با مانع نیز توانایی خود را نشان دادند و در این ماده ضمن رفتن چندین باره روی سکو  در مسابقات بین المللی دهه فجر رفتن روی سکوی اول در ماده ۶۰ متر بامانع نیز به افتخارات خود اضافه نمودند.

قابلیت دیگر ایشان نیز کسب عنوان در رشته پرش طول و همچنین افتخار ارزنده وی حضور در مسابقات المپیک دانشجویی جهان در شفیلد انگلستان در سال ۱۹۹۱ میلادی مایه مباهات دوومیدانی بروجرد است.

 

 

استاد حسن گودرزی از افتخارات دوومیدانی در مواداستقامت،۳۰۰۰متر بامانع ،۵۰۰۰متر،۱۰۰۰۰متر و دوی نیمه ماراتن ،رفتن روی سکو در مسابقات کشوری در مواد ذکر شده در دفعات متعدد و همچنین حضور ایشان در معیت تیم ملی دانش آموزی در کشور ژاپن و همچنین در مسابقه برون مرزی در کشور شوروی سابق  و ترکیه جایگاه معتبر ایشان را در دوومیدانی کشور نشان می دهد.

 

 

استاد غلامرضا هدایتی دیگر قهرمانی است که عمدتا در رشته پرش ارتفاع فعالیت می نمودند و صاحب چندین مدال در کشور و چندین مدال از مسابقات بین المللی دهه فجر در حضور ورزشکاران کشور های خارجی و همچنین ایشان ضمن کسب چندین مدال از مسابقات تخصصی پرشها موفق شدند یکبار در این مسابقات در بندر ترکمن در جایگاه اول قرار گیرند.

استاد هدایتی اولین کسی است که در شهر ما با دستیابی به رکورد فراتر از ۲متر زمینه را برای موفقیت ورزشکاران بعدی مهیا نمود.

 از افتخارات دیگر ایشان کسب مدال برنز در مسابقات پیش کسوتان آسیا در کشور چین ،در سالهای اخیر می باشد.

آقای هدایتی با پرداختن به مربیگری چندین قهرمان شاخص را به دوومیدانی شهر و کشورمان معرفی نموده اند.

 

پایان قسمت دوم...

استاد علی تیغی (علی فروغی) اعجوبه دو و میدانی ایران

 

آشنایی با استاد علی تیغی (فروغی)

 

اعجوبه بروجردی دو و میدانی ایران

 

 

✍️ به قلم: فرهاد داودوندی

 

استاد علی تیغی ( فروغی) متولد اول اردیبهشت 1342 در بروجرد است.

 

وی از همان دوران خردسالی همیشه عاشق رقابت با دیگر هم سن و سالان خود بود.

 

این اعجوبه بروجردی دو و میدانی، در سن ده سالگی و در سال ۵۲ در مسابقات آموزشگاهی در رشته  ۶۰ متر اول شد.

 

خودش می گوید:  آن سالها همراه برادرم ( محمد تیغی) و بخصوص در  سالهای ۵۴_۵۷ در مسابقات صحرانوردی که در بروجرد انجام می شد شرکت می کردم، البته فقط سیزده سال داشتم، اما همیشه در بین شش نفر اول بودم.

 

 علی تیغی نوجوان، در آن سالها در مسابقات رده بزرگسالان شرکت می کرد و این افتخار را داشت که در کنار دونده های مطرحی به مانند محمد تیغی که قهرمان استان بود، ناصر فهیمی و حسین خراطی که از صاحب نامان ورزش بروجرد در ایران بودند در تمرین و مسابقات دو و میدانی شرکت کند.

 

البته از آنجا که علاقه ای زیاد به فوتبال نیز داشت درچندین تیم آن دوران بروجرد، به مانند تیمهای فوتبال پاس، صنعت نفت و همایون نیز بازی کرد.

 

اما مهمترین اتفاق زندگی دو و میدانی علی تیغی در 18 سالگی رخ داد و آن زمانی بود که برای اولین بار با اینکه هیچ اطلاع فنی از رشته سرعت نداشت  در این مسابقات شرکت کرد

 

علی تیغی از همان مسابقات تا کسب مقام دومی قهرمانی کشور در سال 1361 در مسابقات کشوری تبریز پیش رفت

 

و در همان سال برای شرکت در مسابقات آسیایی کویت همراه با آقای ناصر فهیمی به اردوی تیم ملی دعوت شد.

 

وی در ادامه می گوید: خودم هم باور نمی کردم که در دو هفته به اردوی تیم ملی دعوت بشوم آن هم در حالی که هیچی از دوی سرعت بلد نبودم

 

در سالهای ۶۲_۶۵ زیر نظر استاد پرویز صیفوریان آنچنان با جدیت به تمرین دو و میدانی می پردازد  که حدودا سالی شش تا مقام اولی در ۱۰۰_۲۰۰ و امدادی برای لرستان در مسابقات کشوری کسب می کرد.

 

و جالب اینکه علی تیغی  تنها دونده تیم لرستان بود که با بیست امتیاز در هر مسابقه برای لرستان امتیاز کسب می کرد

 

این پیشکسوت دو و میدانی بروجرد اینک با نگاهی به گذشته ورزشی خود می گوید:  الان ورزشکاران رشته دو و میدانی برای هر امتیازی توی مسابفات لیگ دو میلیون تومان می گیرند، ولی زمان ما با یک دست لباس گرمکن که حتی روی مان نمی شد تن مان کنیم هزینه ما را پرداخت می کردند.

 

علی تیغی در کارنامه موفق ورزشی خود، دارای ۸ طلا در ۱۰۰_۲۰۰در مسابقات نیروهای مسلح، دو مدال بین الملی نقره و برنز  در کشور لیبی (در سال ۶۴)  و دارای بیش از چهل مقام قهرمانی برای بروجرد و لرستان در مسابقات کشوری می باشد.

 

آن سالها دو مجله دنیای ورزش و کیهان ورزشی هر هفته مقالاتی درباره قهرمانی علی تیغی با این مضمون می نوشتند که:  علی تیغی باید یک بار درکنار دوندگان آسیا بدود!

 

 رکورد ثبت شده زمانهای علی تیغی در صد متر 10/6 و دویست متر 21/6 بود در حالیکه این رکوردها را در تمرین در پیست خاکی و بدون هیج امکاناتی بدست می آورد.

 

علی تیغی هم، به مانند بسیاری دیگر از قهرمانان بروجردی در اوج از ورزش کناره گیری کرد.

 

در سال ۶۵ در اوج با داشتن زمان های عالی در دو و میدانی ایران، دویدن را کنار گذاشت چرا؟!

 

چون تنها دونده ای بود که باید به مسابقات بازیهای آسیایی سئول اعزام می شد اما بخاطر عدم حمایت، فرد دیگری را جایگزین علی تیغی کردند در حالیکه رکورد سرعت وی بین سه دونده برتر آسیا ثبت شده بود.

 

همین مسله باعث شد قهرمان بروجردی دو و میدانی کشور، دنیای قهرمانی را برای همیشه کنار بگذارد.

 

علی تیغی با همه عشقی که همچنان به دو و میدانی دارد به گذشته ورزشی خود نگاه می کند و می گوید: امروز که نگاه به خودم و شرایط زندگی ام می کنم متوجه می شوم که زندگی ورزشی ام را بخاطر اینکه هیچ مسوولی در آن سالها از ورزشکارانی به مانند من حمایت نکردند، باختم!